تأکید اسلام بر فعالیتهای فرهنگی تا حدی است که حتی به زنان، جهت آموزش عقیدتی، اجازه شوهر را تکلیف نمی کند. یعنی در بسیاری از آموزشها چون آموزش اصول اعتقادات و احکام شرعی، ( که زنان باید بدانند ) ، اذن شوهر شرط نیست، مانند سایر اعمال تکلیفی که منع شوهر در آن، تأثیری ندارد .

از این رو پس از ظهور اسلام و برداشتن موانع علم آموزی از سر راه همسر و به ویژه این قشر، زنان در میدانهای علم و آموزش گام نهادند و چندی نگذشت که زنانی آگاه و دین شناس پدید آمدند و به مقامات بالایی در آگاهی و دانش رسیدند .

بریره، از زنان صدر اسلام است. روزی شوهر او نزد پیامبر اکرم (ص) آمد و از بریره شکایت کرد که خانه را رها کرده و رفته است. پیامبر (ص) او را خواند و گفت : « ارجعی الی زوجک » یعنی « به خانه شوهرت بازگرد. » بریره گفت: « أتأمرنی یا رسول الله؟ » « آیا مرا امر می کنی و دستور واجب است؟ » پیامبر (ص) فرمود : « لا بل انا شفیع » « نه ( امر و بیان قانون نیست بلکه من واسطه و شفیع هستم . »

از این مکالمه روشن می شود که بریره به مراحلی از درک مفاهیم دینی و معیارهای شناخت احکام اسلامی دست یافته است، که سخن پیامبر (ص) را با معیارهای دقیق تحلیل می کند. این مکالمه و حدیث، مورد استدلال فقها و علمای اصلو است، در این موضوع که امر بدون قراین، دلالتی بر وجوب دارد یا نه؟

امام صادق (ع) می فرمایند: « فرب امرأه افقه من رجل » « چه بسیار زنانی که فقیه تر از مردان هستند . »

اسلام حق تعلیم و لزوم آموزش را برای مرد و زن هر دو فرض و واجب می شمارد . تا آنجا که پیامبر گرامی « تعلیم زن را مهریه او قرار داده است . »

درالمنثور از بیهقی نقل می کنند: روزی رسول خدا (ص) در جمع یاران و اصحابش نشسته بود؛ اسماء بنت یزید انصاریه، به حضور آن حضرت رسید و در کمال ادب سئوالاتی را در باب وظایف زن با ایراد خطابه ای ر جمع آن حضرت و یاران بیان کرد. سپس حضرت رسول (ص) رو به اصحاب کرده و فرمودند: آیا شما تا کنون زنی به این فضیلت دیده اید که در مسائل دینی این چنین سئوال کند؟ معلوم می شود شنیدن صدای زن در این گونه مسائل رواست و زن می تواند در مجامع عمومی درباره مسائل دین سخن بگوید و مردها هم می توانند سخن زن را در مسایل دینی بشنوند .

نتیجه گیری :
قرآن هیچ یک از ارزشها و ضد ارزشها را مذکر و مؤنث نمی داند. در عقل نظری که وضعش علم و اندیشه است، « دل » که کارش کشف و شهود است و « جان » که کارش فجور و تقواست، هیچ یک نه مؤنث و نه مذکرند .

قرآن کریم در زمینه عظمت و حقوق اجتماعی زن می فرماید: « یا أیها الذین آمنوا لا یحل لکم أن ترثوا النساء کرها و لا تعضلوهن لتذهبوا ببعض ما اتیتموهن إلا ان یأتین بفاحشه مبینه و عاشروهن بالمعروف فان کرهتموهن فعسی ان تکرهوا شیئا و یجعل الله فیه خیرا کثیرا »

با اندکی تأمل در این آیه می فهمیم که قرآن می فرماید: « با زنها معاشرت نیک داشته باشید و زن را چون مرد در مجامع خودتان راه دهید و اگر خوشایندتان نیست که آنها در مجامع شما شرکت کنند، این کار ناخوشایند را انجام دهید چرا که ممکن است خیر فراوانی در این کار باشد و شما ندانید . »

یعنی علیرغم اینکه در تعصب جاهلی زن را از فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی پس می راندند، قرآن تأکید می دارد که اینگونه تعصبات و رسومات جاهلی را که فرهنگ باطل است بزدائید و اگر خوشتان نمی آید آنها مانند شما سمتی داشته باشند و در جامعه و صحنه سیاست، درمان و پزشکی و فرهنگ و تدریس و ... حضور داشته باشند، این امر را تحمل کنید شاید، خیر فراوانی در این کار باشد و شما نمی دانید .

پس بانوان مسلمان با توجه به این تأکید قرآنی و طلب خیر فراوان و کمال می توانند در جهت کسب اشتغالات علمی و فرهنگی و هنری قدم بردارند .

به نقل از سایت شعائر